آمپلی فایر تحت شبکه
تعریف آمپلی فایر تحت شبکه
اساس کار آمپلی فایر تحت شبکه، تقویت سیگنال های ضعیف صدای منتقل شده در بستر شبکه می باشد. نام های دیگری که به جای آمپلی فایر تحت شبکه کاربرد دارد عبارتند از ، آمپلی فایر IP ، آمپلی فایر SIP ، آمپلی فایر VoIP
میزان تقویت صدا در آمپلی فایرهای تحت شبکه متفاوت است. در آمپلی فایر های IP ، صدا از بستر شبکه وارد می شود و بعد از تقویت شدن به سمت خروجی ارسال می گردد. اصولا خروجی آمپلی فایر های تحت شبکه ، بلندگو های آنالوگی هستند که به نسبت توان آمپلی فایر تغذیه می شوند.
کاربرد آمپلی فایر های تحت شبکه
1. به صورت آمپلی فایر تعبیه شده در بلندگو های تحت شبکه
2. تغذیه بلندگوهای آنالوگ در توان های بالا
آمپلی فایر های تعبیه شده در بلندگو های آنالوگ اصولا در توان های پایین تری صدا را تقویت می کنند، به طور مثال در بلندگو های سقفی ، استاندارد توان خروجی، 5 الی 7 وات می باشد. با توجه به اینکه توان مصرفی در بلندگوهای تحت شبکه زیاد نیست ، می توان جریان مصرفی آن ها را از جریان برق روی شبکه (PoE) تامین کرد.
برای آمپلی فایر های با توان بالا ، از جریان برق 220 ولت استفاده می شود. برای تغذیه مدار آمپلی فایر های تحت شبکه نیاز به ترانس های تقویت دوبل می باشد که بتوانند صدای ورودی از بستر شبکه را به سمت بلندگو ها هدایت کرد.
با توجه به وزن و اندازه ترانس های تغذیه ، سعی می شود تا در طراحی آمپلی فایر های تحت شبکه ، حداکثر توان را بین 200 الی 400 وات در نظر گرفت.
مزیت های استفاده از آمپلی فایر های تحت شبکه
• کاهش کابل کشی
• مدیریت آسان
• اتصال به سیستم های دیگر
• تغییر نرم افزاری میزان صدای خروجی
• امکان پخش نرم افزاری موسیقی
• امکان پخش خودکار اذان
بر خلاف آمپلی فایر های آنالوگ که مجبور هستیم از چندین دکمه سخت افزاری برای زونبندی استفاده نمائیم ، در آمپلی فایر های IP این کار به صورت نرم افزاری انجام می گردد، به دلیل کاهش سیم کشی، این نوع آمپلی فایرها عمدتا در نوع تک زون و دو زون تولید می شوند.
